Fight The Bad Feeling

Assalamualaikum,

Harini genap 1 minggu 4 hari aku menjadi students degree di Universiti Malaysia Pahang. Aku terasa susah. Rasa lain. Rasa tak biasa. Rasa tak layak. Tapi itu semua kena tolak tepi. Aku dah jejak langkah kat sini dh pun. Aku kena harungi 4 tahun disini.

Niat aku bila dah bergelar mahasiswa ni, mesti laa nak tingkatkan keyakinan diri. Nak lebih berani. Untuk buat sedikit perubahan. Betul, kita kena jadi diri sendiri. "Tetapi ada benda yg kita boleh ubah dlm diri kita" bak kata peng-interview aku for KOR SUKSIS.

Cerita pasal interview pulak. Act lebih kpd ujian fizikal. Aku minat sgt nak join unit beruniform KOR SUKSIS dekat UMP ni. Dah beberapa hari aku berat kepala, fikir patut ke tidak. Aku selalu rasa tak layak walhal belum mencuba. Aku tertarik selepas terbaca post di FB yg mana rupanya yg posg tu kwn abg aku sendiri which is his name Muhammad Amirul Mustaqim. I decided tu ask few question about it dgn meninggalkan comment di post trsebut and aku rasa lagi tertarik dgn unit beruniform ni. Aku decide nk pergi ujian fizikal ni and I do ajak 2 org girls yg turut comment dkt post tersebut. But sampai harini they still not contact me and aku rasa mcm dorang tk nk join kot. Tp aku berat hati nak pergi sorang2. Aku mana ada keberanian sebanyak itu. Td aku puas fikir nak pergi ke tidak. Guling atas katil, makan, tengok phone, termenung. At last pd pkul 12 tgh, I decided to go there alone. Sbb aku rasa mcm nak cuba sgt2 and rasa rugi bila tk cuba. At last aku ada juga tahap keberanian aku. You go girls !

Sampai office tu, first aku nampak mistaqim laa. Aku senyum. Mcm steady je. Masuk office. Tulis borang. Tunggu sekejap. Ukur BMI. Tunggu turn masuk bilik interview. Sampai turn aku rasa lebih yakin. But masuk bilik tu first aku nmpk interviewer muka garang. And aku tak faham knpe perempuan takut tengok org muka garang and rasa nak nangis. Aku tahan je rasa nak nangis tu. Dia tnye mcm2. At lest dia tk tnye fact. Aku kureng bab2 tu.

Aku kena buka tudung. Senseng seluar. Buka jam. Then aku kena berdiri tegak. Function dia nk tengok bongkok ke tidak. Yes org kurang keyakinan mcm aku ni memang bongkok laa jawabnya. Dia nasihat supaya aku kena jalan tegak. Pagi2 tengok depan cermin. Tegakkan bahu tu. Jangan bongkok lagi. Lama kat membetulkan abdomen aku ni saja. Bongkok laa, Tangan tak lurus laa. Takpe. Aku kena berani kena kuat nak jadi polis ni. Jangan cengeng. Aku ckp dlm hati. Aku ikut apa dia sarankan. Aku beri command which is first suara mcm katak, second mcm entahlaa, third kuat dan yakin dan yg dia nak. Kat situ pun aku puas hati dgn diri aku. Aku tk berani nk keluar suara kuat2 sebelum ni. Berani tu berani tapi tk sekuat mcm aku dgn kwn2.

Aku respect interviewer aku tu. Dia byk bagi kata2 semangat disebalik kegarangan wajah dia. Walau aku yg tak berkeyakinan ni. Orang berpengalaman. Tak kira siapa dia ada shj kata2 nk dia sampaikan. Lama2 aku smpai tk sedar rasa berair dlm mata. Aku tau dia perasan. Di akhir kata dia, aku sudahi dgn air mata yg berlinangan. Aku tk tahan. Aku rasa dia mcm ibu. Ibu aku. Sebab tu aku luahkan shj. Dia mcm takut. Aku cakap aku memang mcm ni. Lembut hati. Luar cuba tunjuk tough tapi akhir2 lembik juga. Dh habis. Aku salam dia. Nak ucap terima kasih tp tak terungkap. Tu shj aku mampu. Aku rasa dia sangat memahami orgnya. Di luar, aku salam pembantu2 lain. Ada juga mustaqim kt situ, tk sanggup nk pndg. Dan mungkin dia still dkt situ sebab nk tggu aku. Takut dia bagitau abg aku mcm2. Terus bla.

Otw balik bilik, aku rasa puas. Sebenarnya aku boleh buat mcm2 walaupun sorang. Puas. Puas sangat2 ! Hopefully aku dapat join KOR SUKSIS ni sebab bukan senang aku nak pergi sorang2 dtg office tu. nangis pulak tu kan. Susah utk aku buat semua tu. Sedangkan nk tanya hal PTPTN dkt kaunter tu pun aku tk berani. Hope result nnti setimpal dgn usaha aku. And kalau tak dapat join pun, aku harap aku boleh dapatkan kata2 semangat dari org lama, dari interviewer tu lagi supaya aku tak terus putus asa, kekal berani cekal tabah redha semua tu laa.

Sekian.